Ik kwam een mooie tip hiervoor tegen:
Stel je vraag en leg uit aan de kinderen dat je geen vingers
wilt zien voor het antwoord, maar dat je zelf iemand uitkiest voor het antwoord.
Waarschijnlijk ken je deze methode, vaak worden de namen van de leerlingen op
ijsstokjes geschreven, die gaan in een bakje en dan kiest de leerkracht iemand
uit om het antwoord te geven of zijn/haar gedachten te delen.
De voordelen hiervan zijn:
1. dat iedereen in de klas kan gevraagd worden, dus
leerlingen zijn alerter, ze kunnen zich niet verstoppen,
2. dat er meerdere soorten antwoorden kunnen worden gegeven,
niet alleen ‘juiste’ antwoorden,
waardoor leerlingen leren dat er niet maar één juist antwoord
is,
3. dat het dus niet erg is om ‘fouten’ te maken, omdat
leerlingen niet alleen maar één antwoord horen (van die paar leerlingen die
toch altijd de beurt willen).
In plaats van de ijsstokjes vond ik deze. Zo leuk, even de namen van je leerlingen invoeren en draaien maar.
Deze tips komen uit de documentaire The Classroom Experiment van Dylan William.
Deze tips komen uit de documentaire The Classroom Experiment van Dylan William.
Bij dit experiment bleek ook nog:
1. dat leren gemakkelijker gaat door iedere dag te bewegen.
De dag te starten met bewegen of door tussen de lessen door regelmatig te
bewegen,
2. dat het opschrijven van antwoorden een veel effectievere
manier om te constateren of je leerlingen de stof begrepen hebben. En dan met
name door het gebruik van individuele kleine ‘white-boardjes’ – dit is gewoon
een wit A4tje met een plastic insteekhoesje er omheen. Iedere leerling krijgt
een whiteboard-marker en een doekje om het schoon te vegen,
3. dat het effectief is om feedback te vragen van je
leerlingen over je les. Zij zijn degenen die van je willen leren, vraag het ze!
Dit en nog veel meer vind je hier, in de volledige documentaire.
Dit en nog veel meer vind je hier, in de volledige documentaire.
