STRIKE!

Foto: @luutdingemans

Gisteren en vandaag heb ik meegestaakt met mijn collega-leerkrachten tegen het lerarentekort. Uiteraard heb ik als invaller baat bij het lerarentekort, maar het huidige tekort loopt de spuigaten uit. 

Deze foto van dit spandoek (Overspan-doek) op de Dam kreeg ik gisteren van mijn collega-Verhalenfabrieker, die momenteel zijn studie afrondt en straks hele groepen Amsterdamse schoolkinderen blij gaat maken als leerkracht. 

Waardoor het lerarentekort is ontstaan weet ik niet exact, maar ik weet wel dat knisperfris afgestudeerde leerkrachten vol enthousiasme het onderwijs instappen. Ondanks de opleiding, die dingen als dino’s kleien, met Playmobilpoppetjes in de zandtafel spelen en 180 verslagen van ze vraagt. 

Ik ontmoet dagelijks mensen die niets liever doen dan met leerlingen op de basisschool aan de slag gaan. Zelf kan ik ook niets leukers bedenken. Veel van mijn collega's zijn studenten aan de Pabo, die via Verhalenfabriek, naast hun stages, extra ervaring op willen doen (en ook iets willen bijverdienen, oké). Mijn collega’s bij Verhalenfabriek zijn bevlogen en enthousiast en ik zie iedereen die goed is ook fijn doorstromen naar een basisschool, veelal in Amsterdam. 

Zij-instromers, en zeker diegenen die gebruik maken van een subsidie-regeling, hebben een grotere kans om ook weer uit te stromen. De regelingen voor zij-instromers zijn namelijk behoorlijk pittig. Eén van de zwaarste dingen is dat je niet je eigen tempo kunt bepalen. Ben je aangesteld bij een bestuur, dan moet je binnen twee jaar je bevoegdheid halen. Daarnaast wordt er veelal van je verwacht dat je minimaal drie dagen voor een groep staat. Dat is echt pittig. Zo worden het wel twee hele drukke jaren.

Daarom staak ik mee tegen het lerarentekort. Ik hoop dat er voor zij-instromers (iedereen die via een verkorte opleiding voor de klas wil) een meer flexibele aanpak komt om de opleiding af te ronden en daarnaast te kunnen werken om het vak in de praktijk te leren. 

Dat werken ernaast is gewoon noodzakelijk omdat veel zij-instromers niet meer kunnen terugvallen op financiële steun van anderen. Daarom heb ik veel collega's bij Verhalenfabriek die een verkorte opleiding doen en meer flexibiliteit nodig hebben. Ook zij behalen allemaal hun bevoegdheid en stromen door naar een fijne school. 

De opleiding afronden en daarnaast werken zonder hangen en wurgen, zorgt er voor dat het plezier in werken in onderwijs blijft. Want er is niets leuker dan werken met kinderen en dus werken aan de toekomst!

Wil je een dagje een invaller met een Verhalenfabriekprogramma? 

Bel Verhalenfabriek  via 06-2246 3405!

Brug tussen PABO & Praktijk 

Achtbaan

Eigenlijk wist ik het al mijn hele leven. Ik zou juf worden. Of postbode, of vrachtwagenchauffeur. Allemaal prachtige beroepen. Maar juf, dat leek me als meisje toch het allermooiste. 

Alleen, toen ik 18 was (heel lang geleden) en mijn diploma op zak had, was er één ding zeker: als juf had je grote kans om werkeloos te worden. Mijn ouders werkten ook in het onderwijs en waren mijn grote voorbeeld. Alleen zij vonden toen al dat het vak wel heel erg werd uitgehold. Mijn vader maakte als rector van een VO-school alle onderwijsvernieuwingen mee die volgens hem het onderwijs niet ten goede kwamen.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo kwam ik 20 jaar geleden, na 10 jaar in het bedrijfsleven gewerkt te hebben, toch in het onderwijs terecht. Als zij-instromer in een verkort deeltijdtraject. Want in Amsterdam werd toen ook al het tekort aan leerkrachten zichtbaar. 

Ik heb fantastische stages kunnen doen op verschillende scholen en heb binnen twee jaar mijn bevoegdheid gehaald. Dat vond ik wel snel, want ik wist nog niet wat ik wilde; kleuters, middenbouw of bovenbouw? Werken met kinderen die extra ondersteuning kunnen gebruiken of die juist meer uitdaging kunnen gebruiken? Ik was er nog niet uit, want als zij-instromer zit je in een achtbaan waar je bezig bent je heel goed vast te houden aan het karretje. 

Daarom ben ik bijna 15 jaar geleden met Verhalenfabriek gestart. Eerst als mijn eigen brug tussen de pabo en de praktijk. Later kwam ik erachter dat meer pabo-studenten best nog wat ‘vlieguren’ wilden maken, voor zich definitief aan een school te binden. 

De afgelopen jaren heb ik met veel plezier samengewerkt met studenten, zij-instromers en herintreders die, net als ik, via Verhalenfabriek het vak in de vingers kregen door te werken bij allerlei soorten scholen, groepen en in verschillende stadsdelen. Doordat mijn collega’s een gefundeerde keus konden maken voor een school, een team of soort onderwijs zijn ze allemaal nog steeds werkzaam in het onderwijs en daar ben ik blij om.

De komende weken zullen zij hun ervaringen delen via deze blog. En in de zomer vieren we feest omdat we 15 jaar bestaan! En is er een leerkracht ziek? 

Geen paniek, bel Verhalenfabriek  via 06-2246 3405! Er staat weer een fantastisch mooi en enthousiast team te trappelen!